आज लठपत्र परेको मेरो कोठा मिलाउने जाँगर चलाए
दराजका कपडाहरुको बिचमा भेटे एक कागज
ति रङ्गिन अक्षरमा कोरिएको हेप्पि बर्थडे देख्ने बित्तिकै एकाएक उस्को याद आयो
त्यो लठपत्र परेको कोठा फिक्का पर्यो यो लठपत्र परेको मन को तुलनामा
आखाहरु रसिला बन्दै गए
ओठ एकाएक सुक्दै गयो
जब त्यो कागज समातेर खोल्दै थिए
आफ्नै मनलाइ खोलेर उस्लाइ हेर्न लाए जस्तै भयो
तप्प आँशुको थोपा तेस्मा के झरेको थियो
त्यो रङ्गिन अक्षर फुलेर आयो
फुल्दै गरेको आकृति बढ्दै गयो बढ्दै गरेको आकृति सङ्गै मेरो मुटुको कम्पन पनि बढ्दै थियो
हतार हतार गर्दै म फु फु गर्छु झन मेरो मुखको छिटाले फुलिरहेको आकृति को आकार बढाइदिन्छ
तातो दिएर सुकाउन सक्छु कि भन्ने सोचेर चुलो बाल्छु अनि रङ्गिन अक्षरले कोरिएको कागजमालेखिएको हेप्पि बर्थडे हेर्दा हेर्दै जल्छ
फुलिरहेको आकृतिलाइ सुकाउन लाग्दा मेरो एक मात्र बाकि रहेको निसानि पनि जल्छ भनेर
मलाइ कँहा थाहा थियो त
यो कागज र बाँस उस्तै रैछन फुले पछि मरि हाल्ने
जलिरहेको कागजलाइ च्याप्प समतेर निभाए तर अह पोलेको भान नै भएन
आगो को सानो राप म मा आउदा छट्पटिदै उफ्रने म आज शान्त थिए
मेरो सट्टा छट्पटिदै थियो मेरो मन उस्को यादमा
आज फेरि ति नमेटिने लाखौ यादमा एक याद जोडियो मैले उस्को र मेरो अर्थात हाम्रो अन्तिम निसानि मेटाएको याद।
0 Comments